Στην παρ. 2.6 της προηγούμενης ανάρτησής μας είχαμε αναφερθεί στο υπ’ αριθμό 36/10-7-2024 έγγραφο της Διεύθυνσης Εσόδων και Περιουσίας του Δήμου Διονύσου, στο οποίο στηρίζονται όλες τις διαπιστωτικές πράξεις έκπτωσης δημοτικών – κοινοτικών συμβούλων του Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής και το οποίο έχει κοινοποιηθεί στο Γραφείο Δημάρχου (Αικατερίνη Μαϊχόσογλου) και στην Αντιδήμαρχο Διαχείρισης Οικονομικών Πόρων & Τοπικής Οικονομικής Ανάπτυξης (Λαμπρινή Νούση).
Στο έγγραφο αυτό διαλαμβάνονται τα εξής σχετικά με το τρόπο αποστολής των ατομικών ειδοποιήσεων οφειλών τελών ύδρευσης : «Διευκρινιστικά αναφέρουμε ότι η αποστολή ατομικών ειδοποιήσεων για τις οφειλές τελών ύδρευσης πραγματοποιείται μαζικά χωρίς απόδειξη σύμφωνα με τον νόμο (ΠΔ 315/1977) ενώ για κάθε άλλη οφειλή η αποστολή έχει πραγματοποιηθεί με απόδειξη».
Ψάξαμε το ΠΔ 315/1977 παντού. Τέτοιο ΠΔ δεν υπάρχει. Άρα, το συγκεκριμένο έγγραφο είναι τουλάχιστον ανακριβές .
Κατ’ αρχήν, εδώ προκύπτει προχειρότητα - ανευθυνότητα της δημοτικής αρχής και όχι βέβαια υπευθυνότητα, όπως παραπλανητικά βεβαιώνει τους δημότες η επίμαχη από 10-9-2024 ανακοίνωση του Δήμου Διονύσου. Και, μη βγούνε να πούνε πως πρόκειται για υπηρεσιακό σφάλμα, γιατί, όπως προαναφέρθηκε, το έγγραφο αυτό το είδε και η Δήμαρχος και η Αντιδήμαρχος Οικονομικών. Ιδίως όμως η Δήμαρχος, που είναι και έγκριτη δικηγόρος, γιατί δεν ενδιαφέρθηκε να ελέγξει την ακρίβεια ενός εγγράφου με τόσο σοβαρές επιπτώσεις σε βάρος συναδέλφων της, παρά βγαίνει ακόμα και τώρα (με την επίμαχη ανακοίνωση του Δήμου) και παραπλανεί πως, δήθεν τάχα, όλα λειτούργησαν άψογα;
Περαιτέρω όμως, με πάγια νομολογία του, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) αποφαίνεται περί του ακριβώς αντιθέτου, ότι δηλαδή (στην υπ’ όψιν περίπτωση αλλά και όχι μόνον) η γνωστοποίηση της οφειλής, γενικότερα αλλά και ειδικότερα από τέλη ύδρευσης, πρέπει να αποδεικνύεται είτε με αποδεικτικό επίδοσης της αντίστοιχης ατομικής ειδοποίησης είτε από την υπογραφή του παραλήπτη αυτής, «διότι λόγω της σοβαρής συνέπειας την οποία δύναται να επιφέρει η γνωστοποίηση της οφειλής (έκπτωση), πρέπει αυτή να αποδεικνύεται με τρόπο σαφή και αναμφισβήτητο» (ΣτΕ 3525/2012, 1453/2006, 2069/2006 κ.α.).
Άραγε, ποιός γνωρίζει καλύτερα το νόμο; Η δημοτική αρχή, ή το ΣτΕ; (Η ερώτηση προφανώς ρητορική).
Η δημοτική αρχή, μέσα στον πανικό της να δικαιολογήσει τα όσα αδικαιολόγητα έπραξε, έσπευσε με την επίμαχη ανακοίνωσή της να αναλάβει πλήρως την ευθύνη πως όλα αυτά που έγιναν (και με τον τρόπο που έγιναν) είναι άψογα από πλευράς νομιμότητας (και ηθικής;), ανοίγοντας έτσι η ίδια το λάκκο που έπεσε μέσα.
Το ατόπημα είναι βαρύτατο : Ποτέ στην ιστορία του τόπου δεν τόλμησε οποιαδήποτε δημοτική αρχή να «δώσει στεγνά» αιρετούς, ανατρέποντας τη λαϊκή ετυμηγορία, και δη ψευδόμενη και παραπληροφορώντας ασύστολα, προκειμένου (κατά το κοινώς λεγόμενο) «να βγει κι από πάνω».
Δεν πρόκειται απλώς και μόνο για ένα βαρύτατο πολιτικό ολίσθημα αλλά, ιδίως, για ένα βαρύτατο ηθικό ατόπημα που βυθίζει σε πλήρη απογοήτευση την τοπική κοινωνία για το κατάντημα της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Υ.Γ. Παραθέτουμε ακολούθως το κείμενο της υπ’ αρ. 3525/ 2012 απόφασης του ΣτΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου