ΜΙΧΙΩΤΗΣ ΓΙΑ ΚΑΛΑΦΑΤΕΛΗ: ΘΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΣΑΣΤΑΝ ΞΑΝΑ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΤΥΠΟ;

Στις 5-4-2014 και 13-4-2014, λίγο πριν τις προηγούμενες  δημοτικές εκλογές, ο Μιχιώτης (με το ψευδώνυμο «Διονυσοσκουφίτσα»), αναφερόμενος στον Καλαφατέλη, ανάρτησε δύο δημοσιεύματα  με τον τίτλο «Θα εμπιστευόσασταν ξανά ένα τέτοιο τύπο;» (Για να τα δείτε πατήστε εδώ και εδώ).

Στο τελευταίο μέρος του πρώτου δημοσιεύματος διαλαμβάνονται μεταξύ άλλων και τα εξής:

· Και πρώτα απ’ όλα οι λακκούβες. Πώς να τις αποφύγεις, τόσες πολλές που είναι; Ιδίως στο Διόνυσο και στη Δροσιά, μέχρι και δέντρα και ντενεκέδες έβαζαν μέσα οι κάτοικοι, για να μην σπάνε τ’ αμάξια τους…

· Την ‘καθημερινότητα του δημότη’ συμπληρώνουν οι κάδοι των σκουπιδιών, που βρωμούν και ζέχνουν αφού δεν καθαρίζονται όπως επιβάλλεται.

· Εξωφρενική ολιγωρία υπήρξε και με τις 10 παιδικές χαρές στην Άνοιξη,...

· Κι όσο για τις παιδικές χαρές στις άλλες γειτονιές, έμεναν χρόνια εγκαταλειμμένες κι επικίνδυνες …

· Για λόγους γραφειοκρατικής ολιγωρίας χάθηκαν τέσσερα σχολεία του δήμου: ....

· Όσο για το κτίριο του Καργάκου, που νοικιάστηκε για 15.000 ευρώ το μήνα για να μεταφερθούν εκεί κάποια σχολεία, έπρεπε να περάσουν έξι μήνες μέχρι να πάνε… Όμως αυτοί οι μήνες της αφασίας κόστισαν 90.000! (Τι τους νοιάζει, σάμπως δικά τους είναι;…) Η δε επισκευή του παλιού κτιρίου του Δημοτικού Δροσιάς Κύριος οίδε πότε θα γίνει…

· Αλλά και το γήπεδο της Σταμάτας (το «γήπεδο που γέρνει») παρελήφθη μετά από σοβαρές και παράτυπες αλλαγές των προδιαγραφών κατασκευής του. Κι όπως παραδέχθηκαν οι ίδιοι οι αρμόδιοι σύμβουλοι της δημοτικής αρχής, η μια του πλευρά είναι περίπου ένα μέτρο ψηλότερα απ’ την άλλη! (πάντως όταν βρέχει δεν θα ‘χουμε πρόβλημα, μια που το νερό δεν θα κάνει λίμνη…)

· Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την ‘Λεωφόρο’ Δροσιάς – Σταμάτας, που τις δυο φορές που έβρεξε πολύ έγινε λιμνοθάλασσα…

Ο κατάλογος της ανικανότητας δεν εξαντλείται εδώ γιατί δυστυχώς είναι μεγάλος. Αλλά όχι κι η ανοχή του κόσμου. Τώρα που ξέρετε λοιπόν, το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό:

Θα εμπιστευόσασταν έναν τέτοιο τύπο, ακόμα και να τον στείλετε να σας αγοράσει ένα πακέτο τσιγάρα απ’ το περίπτερο;

Στο δεύτερο πιό πάνω δημοσίευμα, αρχικά γίνεται λόγος για «βιομηχανίες» κατάτμησης (σαλαμοποίησης) έργων προς αποφυγή ανοιχτών διαγωνισμών, απ’ ευθείας αναθέσεις μελετών αμφίβολης σκοπιμότητας και αδιαφανείς-ρουσφετολογικές προσλήψεις κολλητών και συγγενών και στη συνέχεια για τον πασίγνωστο πλέον  φωτογραφικό διαγωνισμό που άφησε ιστορία των 230.000 ευρώ και ο οποίος αφορούσε την προμήθεια εξοπλισμού δύο παιδικών χαρών (βλέπετε σχετικά και δημοσιεύματά μας «Απ’ ευθείας αναθέσεων το ανάγνωσμα 1 και 2 της 17 και 20 Νοεμβρίου 2018, αντίστοιχα).

  

Τέλος, το συγκεκριμένο δημοσίευμα καταπιάνεται με το περίφημο «Σκάνδαλο των επιτοκίων», καταλήγοντας ως εξής:

∙   Στις 7 Σεπτεμβρίου 2011, το ΔΣ αποφάσισε ν’ ανοίξει ο Δήμος ένα λογαριασμό όψεως στην Τράπεζα Πειραιώς για να συγκεντρώσει εκεί προσωρινά διάφορα ποσά που υπήρχαν από παλιά σε διάφορους άλλους. Αυτό αποφασίστηκε μετά την διαβεβαίωση του δημάρχου Καλαφατέλη και των Αντιδημάρχων Σακελλαρίου και Πέππα ότι: “από την επομένη κιόλας, θα αναζητούνταν τα συμφερότερα επιτόκια της αγοράς, θα γινόταν μια διαπαραταξιακή επιτροπή ελέγχου των προσφορών και θα λάβαινε γνώση η Οικονομική Επιτροπή”.

·  Αντ’ αυτού όμως, το σύνολο σχεδόν των Διαθέσιμων του Δήμου παρέμεινε χρόνια κατατεθειμένο (δεσμευμένο) στη Τράπεζα Πειραιώς ως Προθεσμιακή Κατάθεση (ανανεούμενη κάθε τρίμηνο), χωρίς ποτέ να ζητηθεί καμία αντι-προσφορά από άλλη τράπεζα!

·  Όπως παραδέχθηκαν ένα χρόνο αργότερα (24 Σεπτεμβρίου 2012) τα ‘κεφάλια’ της δημοτικής αρχής, η αυθαίρετη αυτή μονοπωλιακή ‘επένδυση’ αποτέλεσε προσωπική επιλογή κι ευθύνη του δημάρχου και χωρίς καμιά ενημέρωση ή απόφαση του ΔΣ, ως όφειλε. Και όλοι μαζί (Δήμαρχος, αντιδήμαρχοι και πρόεδρος του ΔΣ) υποσχέθηκαν ότι το θέμα θα έληγε στην επόμενη συνεδρίαση…

·  Κι όμως, όχι μόνο δεν έγινε τίποτα, αλλά στις 15 Οκτωβρίου, ο Δήμαρχος παραμύθιασε το ΔΣ ότι δήθεν υπήρχε μια δεσμευτική σύμβαση με την Τράπεζα Πειραιώς, μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013 – φυσικά η σύμβαση αυτή δεν παρουσιάστηκε ποτέ… Έτσι πέρασε ένας ακόμα χρόνος, με τον Δήμο να χάνει 100-140.000 ευρώ ετησίως από την διαφορά των τόκων, που θα μπορούσε να έχει πάρει αν τοποθετούσε τα χρήματά του σε άλλη τράπεζα!

·  Και φτάσαμε τελικά στις 20 Σεπτεμβρίου 2013, όπου ο Δήμαρχος (εντελώς προκλητικά) ζήτησε εξουσιοδότηση από το ΔΣ να χειριστεί και πάλι προσωπικά το θέμα, με τρίμηνες ανανεούμενες συμβάσεις και με προσφορές που ο ίδιος είχε μαζέψει! Η άρνηση του ΔΣ να συναινέσει, οδήγησε τελικά στη βελτίωση της προσφοράς της τράπεζας κατά 1%, ποσό που αντιστοιχεί σε πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ….

Τα συμπεράσματα προκύπτουν από μόνα τους.

·  Ο δήμαρχος αποφάσισε και δέσμευσε τα διαθέσιμα του δήμου προχωρώντας σε μια παράνομη και μονοπωλιακή συνεργασία με μια τράπεζα. Και στο μεταξύ, οι ιθύνοντες απαντούσαν μονότονα στους αιτούντες ότι δεν υπήρχαν χρήματα για πετρέλαιο στα σχολεία, γι ανταλλακτικά και σέρβις στ’ αυτοκίνητα, γι αναλώσιμα στις υπηρεσίες, για, για, για …. Γιατί ήταν δεσμευμένα∙ εκεί και κάποιοι κέρδιζαν απ’ αυτά. 

·  Ο δήμαρχος παραμύθιαζε χωρίς ντροπή επί δύο χρόνια το δημοτικό συμβούλιο με υποσχέσεις περί διαφάνειας και νομιμότητας, που δεν επρόκειτο ποτέ να τηρήσει. Οφείλει  κάποτε ν’ απαντήσει στις καταγγελίες του Δ. Ζαμάνη, που εδώ και 2,5 χρόνια συνέχισε να ψάχνει το θέμα. Οφείλει ν’ απαντήσει, έστω και τώρα, τι τον εμπόδισε να κάνει τις δεσμεύσεις του πράξη. Αν δεν το κάνει, η μόνη εξήγηση είναι αυτή που όλοι καταλαβαίνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις…

·  Είναι μεγάλη ξεφτίλα να διαχειρίζεται κανείς για ίδιον όφελος το δημοτικό χρήμα. Κι είναι ακόμα μεγαλύτερη να κάνει πως δεν καταλαβαίνει όταν τον πιάνουν με το "χέρι στο μέλι"...

Τα δυο αυτά σκάνδαλα, χωρίς να είναι τα μοναδικά, είναι ενδεικτικά της νοοτροπίας και της πρακτικής που χαρακτηρίζει την απερχόμενη δημοτική αρχή. Οπότε, το ερώτημα της προηγούμενης ανάρτησης επανέρχεται ως εξής:

Θα εμπιστευόσασταν ξανά έναν τέτοιο τύπο να σας αγοράσει έστω και τσιγάρα και να σας φέρει τα ρέστα σωστά;

Τι μας λέει εδώ ο κ. Μιχιώτης;

Ότι, αφού δε δίνει εξηγήσεις για τη συγκεκριμένη οικονομική ατασθαλία συνολικού ύψους 300 χιλιάδων ευρώ περίπου ο κ. Καλαφατέλης, όλοι καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται: Διαχείριση του δημοτικού χρήματος προς ίδιον όφελος («το χέρι στο μέλι»).

Τώρα που ο Καλαφατέλης τηρεί "άκρα του τάφου σιωπή" και για το μέγα οικονομικό σκάνδαλο των νερών, για το οποίο θα κάτσει λίαν συντόμως στο "σκαμνί" για κακουργηματικού χαρακτήρα απιστία και υπεξαίρεση σε βάρος του Δήμου ύψους 500 χιλιάδων ευρώ περίπου, δεν είναι προφανές ότι ισχύουν τα ίδια, δηλαδή ότι όλοι καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται («το χέρι στο μέλι»);

Και, τι εννοεί ο κ. Μιχιώτης όταν, αναφερόμενος στον Καλαφατέλη, καταλήγει: Θα εμπιστευόσασταν ξανά έναν τέτοιο τύπο να σας αγοράσει έστω και τσιγάρα και να σας φέρει τα ρέστα σωστά;

Προφανώς ότι, αν εμπιστευόσασταν τον Καλαφατέλη να σας αγοράσει έστω και τσιγάρα, θα σας κρατούσε και «το κάτιτίς του» από τα ρέστα για τον κόπο του.

Διαφορετικά: Αν προχωρήσεις σε χειραψία με τον Καλαφατέλη μπορεί να μείνεις με τέσσερα δάχτυλα.

Κατόπιν τούτων ερωτάμε και μείς με τη σειρά μας:

ΘΑ ΞΑΝΑΕΜΠΙΣΤΕΥΟΣΑΣΤΑΝ ΤΟΝ ΚΑΛΑΦΑΤΕΛΗ ΓΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟ;