Το πρώτο θέμα του τελευταίου Δημοτικού Συμβουλίου της 22-4-2021 αφορούσε την επιβολή προστίμου σε αδόμητο οικόπεδο στην περιοχή «Αγία Παρασκευή» Αγ. Στεφάνου και συγκεκριμένα στο οικόπεδο που σχηματίζει η γωνία των δρόμων Πάρνηθος και Αγίας Παρασκευής.
Το θέμα αντιμετωπίστηκε σαν μία ατομική περίπτωση ιδιοκτήτριας με οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα, με συνέπεια να της «χαριστεί» το πρόστιμο με την αιτιολογία της «κοινωνικής ευαισθησίας». Δηλαδή, οι κύριοι και οι κυρίες του Δημοτικού Συμβουλίου εμφανίστηκαν να κάνουν «ελεημοσύνη».
Δεν έχουν όμως έτσι τα πράγματα, δεδομένου ότι δεν πρόκειται απλώς για μία ατομική περίπτωση αλλά για μία περίπτωση γενικότερου ενδιαφέροντος, που άπτεται άμεσα με το οικιστικό – δασικό θέμα που ταλανίζει την περιοχή (και για το οποίο, σημειωτέον, ταυτόχρονα διεξαγόταν δημόσια διαδικτυακή συζήτηση κατόπιν πρωτοβουλίας του δημοσιογράφου κ. Παπαγεωργίου).
Μπήκαμε στο Google Earth και εντοπίσαμε τη γωνία των οδών Πάρνηθος και Αγίας Παρασκευής στον Αγ. Στέφανο.
Διαπιστώσαμε ότι, πρώτον, η περιοχή του συγκεκριμένου ακινήτου έχει μεν οικιστικό χαρακτήρα πλην όμως μη αναγνωρισμένο νόμιμα. Ειδικότερα, ευρίσκεται στον οικισμό του Αγ. Στεφάνου, που βάσει της κείμενης νομοθεσίας θεωρείται ως «στερούμενος νόμιμης έγκρισης». Πρόκειται δηλαδή για ένα από τα περίφημα εκείνα οικόπεδα που χρυσοπληρώθηκαν και συνεχίζουν να φορολογούνται σαν αστικά ακίνητα, τα οποία εν συνεχεία η πολιτεία τα έβγαλε ουσιαστικά εκτός σχεδίου εκμηδενίζοντας την αξία τους.
Δεύτερον, διαπιστώσαμε ότι τόσο το συγκεκριμένο αδόμητο οικόπεδο όσο και η ευρύτερη περιοχή καλύπτονται από πυκνή βλάστηση πεύκων, γεγονός από το οποίο προκύπτει ότι, βάσει της κείμενης σήμερα νομοθεσίας, η εν λόγω ιδιοκτησία υπάγεται στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας (ν. 998/79).
Ως γνωστόν, βάσει του νόμου, το τεκμήριο κυριότητας των δασικών εκτάσεων είναι του Ελληνικού Δημοσίου. Δηλαδή, βάσει του νόμου, ο κατά τεκμήριο κύριος του συγκεκριμένου οικοπέδου είναι το Ελληνικό Δημόσιο και όχι η φερόμενη ως ιδιοκτήτριά του, ανεξάρτητα από το αν έχει συμβόλαια, το έχει υποθηκεύσει, πληρώνει ΕΝΦΙΑ, ΤΑΠ, κλπ. κλπ. Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα με τα καθεστώτα εσωτερικής κατοχής που κυβερνούν διαχρονικά τη χώρα και τα οποία είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να υφίσταται συνεχώς και εξακολουθητικά στο πετσί του ο Έλλην πολίτης που είχε την αφέλεια να πιστέψει στην προπαγάνδα περί ατομικής ιδιοκτησίας ως ανθρωπίνου δικαιώματος κατοχυρωμένου όχι μόνο από το Σύνταγμα αλλά και από διεθνείς συνθήκες.
Ακούστηκε λοιπόν η ως άνω «ιδιοκτήτρια» να λέει ότι έχει αγωνία γιατί της λένε πως το οικόπεδό της είναι δασικό και κινδυνεύει να το χάσει (ποιό, το χαμένο;) αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθεί να πληρώνει τους φόρους και τα τέλη που της ζητούνται και που αντιστοιχούν σε αξίες αστικού ακινήτου.
Αυτά τα άκουσαν όλοι, πλην όμως ούτε ο κ. Δήμαρχος ούτε ο κ. Τσουδερός που εισηγείτο το θέμα αλλά ούτε και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι γενικότερα έδειξαν «να συγκινούνται» από το γεγονός ότι η Δημοτική Αρχή όχι μόνον φορολογούσε με ΤΑΠ ένα εκτός σχεδίου δάσος ιδιοκτησίας κατά τεκμήριο του Ελληνικού Δημοσίου αλλά και έσπευδε να βάλει πρόστιμο στην «ιδιοκτήτρια» και όχι στο Ελληνικό Δημόσιο.
Δηλαδή, τι υποδηλώνει η πιό πάνω συμπεριφορά αν όχι ότι: «Επειδή δε μπορούμε να βαρέσουμε το γάιδαρο (το Ελληνικό Δημόσιο) βαράμε το σαμάρι (τον πολίτη);».
Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι, επί προηγούμενης Δημοτικής Αρχής Ζαμάνη, είχε ληφθεί απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για τα αδόμητα οικόπεδα των οικισμών (που η πολιτεία λέει πως στερούνται νόμιμης έγκρισης) να μην επιβάλλεται ΤΑΠ, διότι αυτό είναι παράνομο. Επίσης, επί προηγούμενης Δημοτικής Αρχής, είχε ξεκινήσει διαδικασία με το Υπουργείο Οικονομικών για «αποφορολόγηση» των ακινήτων των εν λόγω οικισμών, που φορολογούνται σήμερα παράνομα σαν αστικά ακίνητα με τερατώδεις αντικειμενικές αξίες. Αυτό που έλεγε το Υπουργείο ήταν πως ο Δήμος ήταν ο υπεύθυνος για την υπερφορολόγηση, δεδομένου ότι αυτός ήταν που είχε υποδείξει τα όρια των οικισμών ως νόμιμα, προφανώς για να εισπράττει παράνομα διογκωμένα ΤΑΠ, και ότι (ο Δήμος πάντοτε) είχε την ευθύνη να επανορθώσει με αντίστοιχη παρέμβασή του κατά τη διαδικασία αναμόρφωσης των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.
Φυσικά, όλα αυτά (για τους γνωστούς λόγους που δεν είναι του παρόντος να επαναλάβουμε) «παραπέμφθηκαν στις καλένδες» από τη διοίκηση Καλαφατέλη. Συνέχισαν, χωρίς αιδώ και ασύστολα, παραβαίνοντας ακόμα και ισχύουσα απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, να χαρατσώνουν παράνομα τους «ιδιοκτήτες» ανύπαρκτων πράγματι αστικών οικοπέδων με βάση τερατώδεις αντικειμενικές αξίες αλλά, στην πραγματικότητα, μηδενικής είτε και αρνητικής αξίας (αλήθεια τι αξία μπορεί να έχει ένα δάσος κατά τεκμήριο κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου;).
Παρ’ όλ’ αυτά, κανένας από τους δημοτικούς συμβούλους δε θυμήθηκε (ή, μήπως, δε φιλοτιμήθηκε;) να υπερασπιστεί το νόμο και την πιό πάνω απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Όλοι τους άκουγαν τη συγκεκριμένη κυρία να παραπονείται ότι της επιβάλλει (και θα συνεχίσει να της επιβάλλει) ο Δήμος ΤΑΠ (και μάλιστα μαζεμένα τεσσάρων πέντε ετών) και δε βγήκε ούτε ένας τους να πει: «Τι είναι αυτά που ακούω; Εξακολουθεί ο Δήμος να παρανομεί, βεβαιώνοντας ΤΑΠ σε περιοχές μη νόμιμα εγκεκριμένων οικισμών και δη σε δασικές εκτάσεις κατά τεκμήριο κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου; Δηλαδή εμείς εδώ όχι μόνον δεν εφαρμόζουμε το νόμο αλλά ούτε καν τις δικές μας αποφάσεις; Τι κατάντημα είναι αυτό;»
Κλείνει η παρένθεση.
Στο σημείο αυτό, να διευκρινίσουμε ότι υποχρέωση καθαρισμού οικοπέδων υπάρχει μόνο για τους ιδιοκτήτες οικοπέδων είτε εντός σχεδίου είτε εντός οικισμών που αναγνωρίζονται ως νόμιμοι. Για τις υπόλοιπες περιοχές δεν υφίσταται τέτοια υποχρέωση.
Δηλαδή, εδώ συμβαίνουν τα εξής απαράδεκτα:
Α. Δεν υφίσταται κατά νόμον υποχρέωση καθαρισμού του συγκεκριμένου οικοπέδου διότι αυτό δε βρίσκεται σε οικισμό νόμιμα αναγνωρισμένο.
Β. Ακόμα και αν υφίστατο τέτοια υποχρέωση, αυτή θα ήταν του Ελληνικού Δημοσίου, ως κατά τεκμήριο κυρίου του συγκεκριμένου οικοπέδου.
Γ. Όχι μόνον παράνομα αλλά και κατά παράβαση ειλημμένης απόφασης Δημοτικού Συμβουλίου (που εξακολουθεί να ισχύει διότι δεν έχει ανακληθεί ή ακυρωθεί) βεβαιώνεται εντελώς αυθαίρετα και εισπράττεται ΤΑΠ.
Αντί λοιπόν οι ως άνω ασκούντες δημόσια εξουσία να ζητήσουν «γονατιστοί» συγγνώμη από τη συγκεκριμένη κυρία για τις σε βάρος της παρανομίες από πλευράς του Δήμου και να πάρουν αυτοστιγμεί απόφαση επιστροφής του αχρεώστητα εισπραχθέντος (δηλονότι «υπεξαιρεθέντος») ΤΑΠ, έσπευσαν, εκμεταλλευόμενοι τα παρακάλια της, να αδράξουν την ευκαιρία προκειμένου να παραστήσουν τους «φιλάνθρωπους» και τους «κοινωνικά ευαίσθητους».
Ρεσιτάλ υποκρισίας έδωσε (ποιός άλλος;) ο κ. Δήμαρχος, ο οποίος αφού κατά τα ειωθότα έβγαλε πρώτα ένα «δεκάρικο» περί «κοινωνικής ευαισθησίας», δέχτηκε να «ελεήσει» την ενδιαφερόμενη και να της «χαριστεί» το πρόστιμο που της είχε επιβληθεί από το Δήμο γιατί δεν καθάρισε... δημόσιο δάσος!!!.
Χάριν της αληθείας, οφείλουμε να πούμε ότι οι κ.κ. Παντελόγλου και Πανάγος της Λαϊκής Συσπείρωσης διαφοροποίηθηκαν και, προς τιμήν της παράταξής τους, δεν καταδέχτηκαν να συμμετάσχουν στην πιό πάνω φτηνή θεατρική παράσταση, παρά τοποθετήθηκαν (αν δεν κάνουμε λάθος) ότι τα πρόστιμα δεν είναι λύση και πως τα οικόπεδα πρέπει να τα καθαρίζει ο Δήμος και να χρεώνει τους ιδιοκτήτες με την αντίστοιχη δαπάνη.
Μάλιστα, ο κ. Παντελόγλου σχολίασε δηκτικά τα περί «κοινωνικής ευαισθησίας» του κ. Δημάρχου, θυμίζοντας την «κοινωνική ευαισθησία» που επέδειξε αυτός κατά τη διάρκεια της «Μήδειας».
Σ’ αυτή την τοποθέτηση (που διατυπώθηκε παρεμπιπτόντως και από άλλους) υπήρξε από πλευράς δημάρχου μία απάντηση που μόνο ένας Καλαφατέλης θα μπορούσε να δώσει:
«Τα αδόμητα οικόπεδα είναι χιλιάδες και δε μπορεί ο Δήμος να κάνει αυτή τη δουλειά!!!».
Σημειωτέον εδώ ότι η πιό πάνω αρμοδιότητα του Δήμου να καθαρίζει τα ακαθάριστα οικόπεδα και να χρεώνει τους υπόχρεους προβλέπεται τόσο από το νόμο όσο και τον Κανονισμό Καθαριότητας (άρθρο 31 παρ. 2).
Δηλαδή, έρχεται ο ίδιος ο κ. Δήμαρχος και μας λέει ότι ενώ ο Δήμος αδυνατεί να εφαρμόσει τον ισχύοντα Κανονισμό Καθαριότητας που το ίδιο το Δημοτικό του Συμβούλιο ψήφισε, παρά ταύτα, ο ίδιος αυτός ο Δήμος απαιτεί την εφαρμογή του κανονισμού αυτού από τους «ιδιοκτήτες» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) των ακινήτων της διοικητικής του περιφέρειας.
Τέτοιο απύθμενο θράσος μόνον από Καλαφατέλη! Κλασική περίπτωση μεθόδευσης βλαχοδήμαρχου που σπεύδει κουτοπόνηρα να αποσείσει τις όποιες σχετικές ευθύνες του (κατ’ αρχήν και εκ προοιμίου) φορτώνοντάς τες στους δημότες. Έτσι, αν αύριο μεθαύριο (χτύπα ξύλο) προκύψει κάποιο θέμα από πυρκαγιά, θα βγει ο Δήμαρχος και θα πει (όπως και στην περίπτωση της «Μήδειας») πως φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός απ’ τον ίδιο.
Μήπως και αλλάξει ο Δήμαρχος ρότα, πετάμε στο τραπέζι την εξής ιδέα:
Η εταιρεία που φτιάχτηκε «παραγγελιά», «κομμένη και ραμμένη» για την αποκομιδή κλαδιών λίγες μέρες μετά τη «Μήδεια» υπάρχει. Είναι ένα καλό "εργαλείο".
Τα δύο εκατομμύρια που διατέθηκαν στο Δήμο με το κόλπο της κήρυξης της περιοχής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξαντλούνται οσονούπω.
Ωστόσο, πάντοτε για τέτοιες και παρόμοιες δουλειές «λεφτά υπάρχουν».
Να παραταθεί λοιπόν η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να πάρει ο Δήμος και άλλα κάμποσα εκατομμύρια με την αιτιολογία ότι θα καθαρίσει τα δέκα χιλιάδες (;) αδόμητα οικόπεδα, να δοθεί άδεια σε όσους υπαλλήλους του Δήμου χρειαστεί προκειμένου να στελεχώσουν την ιδιωτική εταιρεία και να προχωρήσει η νέα δουλειά (εννοείται για το καλό του τόπου πάντοτε).
Δεν είναι καλή ιδέα;
Τελειώνοντας, να θυμίσουμε ότι οι πιό πάνω κύριοι και κυρίες, στην πλειοψηφία τους, με αφορμή το οικιστικό – δασικό βγαίνουν και κλαίγονται δημοσίως ότι το κεντρικό κράτος «τσαλαπατάει» τις περιοχές των οικισμών, παρακαλώντας «τα αφεντικά» στα υπουργεία (και αλλαχού) να τους λυπηθούν και να τους ελεήσουν (έτσι τουλάχιστον λένε οι ίδιοι).
Παρά ταύτα, τα ίδια ακριβώς που υφίστανται οι ίδιοι ως άνω (αν όχι και χειρότερα) σπεύδουν με τη σειρά τους να τα πράξουν και οι ίδιοι σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων στις περιοχές των οικισμών, με συνέπεια το απεχθές φαινόμενο ο αδικούμενος να τους παρακαλάει να τον λυπηθούν και αυτοί να πουλάνε «κοινωνική ευαισθησία», τρομάρα τους!
Νοοτροπίες που, «προς δόξα και τιμή» της νεοελληνικής πραγματικότητας, εξακολουθούν να επιβιώνουν (και θα επιβιώνουν για πολύ ακόμα απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα) στο «Ελλαδιστάν» από εποχής τουρκοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου