Με το άρθρο του «Οι δικολάβοι της πεντάρας» ο δικηγόρος της Tzogioπαρέας παρεμβαίνει στο δημόσιο διάλογο περί «Νερών του Κρυονερίου» λαμβάνοντας αφορμή από το δημοσίευμα του post της 24-3-2019 με τίτλο «Για κακούργημα (απιστία) κατηγορείται ο Καλαφατέλης».
Σημειωτέον ότι, για την πιο πάνω παρέμβασή του, ο δικηγόρος της Δράσης ΣυνΠολιτών για τη…Διαφάνεια επικαλείται την «επαγγελματική ευθιξία» του και όχι την ευθιξία του ως ΣυνΠολίτη θιγμένου από την παράνομη εμπορία του ανεπίδεκτου εμπορίας κοινόχρηστου και κοινόκτητου αγαθού που λέγεται «νεράκι του Θεού».
Με πρόσχημα την «επαγγελματική ευθιξία» του, λοιπόν, αλλά στην πραγματικότητα υπό την ιδιότητά του ως δεδηλωμένου υποστηρικτή της υποψηφιότητας Καλαφατέλη, ο δικηγόρος επιλέγει να παίξει το ρόλο του υπερασπιστή του υποψήφιου δημάρχου της επιλογής του.
Βεβαίως, αναμφισβήτητο δικαίωμά του είναι να επιλέξει όποιο ρόλο του ταιριάζει, αυτό που δε δικαιούται όμως είναι να ψευδολογεί ασύστολα πως, δήθεν-τάχα, με το πιο πάνω δημοσίευμα προδικάζεται η ενοχή του κ. Καλαφατέλη, υποκαθίστανται οι αρμόδιες δικαστικές αρχές, διαμορφώνεται μία παράλληλη εικονική δίκη, μεταβάλλεται το κοινό σε ανεύθυνο και καθοδηγούμενο πλήθος «ενόρκων», παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας, επιδεικνύεται έλλειψη σεβασμού στο δικαιακό μας σύστημα, στη δικαστική λειτουργία και στα υπερασπιστικά δικαιώματα των ατόμων και άλλα τέτοια βαρύγδουπα μεν πλην όμως στην ουσία τους παντελώς ψευδή και εντελώς άσχετα προς το περιεχόμενο του επίμαχου δημοσιεύματος του post, από το οποίο τίποτα από τα πιο πάνω δε προκύπτει ούτε καν καθ’ υπόνοιαν.
Ματαιοπονεί ο δικηγόρος όταν επιχειρεί να μας πείσει να δούμε στο επίμαχο δημοσίευμα αυτά που μας υποδεικνύει δικολαβίστικα να δούμε, όχι βέβαια λόγω «επαγγελματικής ευθιξίας» αλλά μόνον και μόνον προκειμένου να ενοχοποιήσει την είδηση.
Διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται: Σκοπός του δικηγόρου δεν είναι η προστασία των «αρχών και αξιών» που επικαλείται υποκριτικά αλλά η ενοχοποίηση της είδησης που συνίσταται στην κοινοποίηση του γεγονότος ότι ο κ. Καλαφατέλης (δηλαδή ο υποψήφιος δήμαρχος που ο ίδιος υποστηρίζει) είναι κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος για απιστία σε βάρος αυτού του ιδίου του δήμου στον οποίο φιλοδοξεί να (επαν) εκλεγεί ως δήμαρχος.
Το ότι πρόκειται για κλασσική περίπτωση υποκριτικού ενδιαφέροντος «για αρχές και αξίες» αποδεικνύεται, εκτός των άλλων, και από το γεγονός ότι, επί ομοίου περιπτώσεως δημοσιευμάτων με πρωταγωνιστές τους Μιχιώτη-Μήλα της Tzogioπαρέας του, μόλις λίγες ημέρες πριν, στις 10-3-2019, τα αντανακλαστικά του επιλεκτικά «ευαίσθητου» δικηγόρου δε λειτούργησαν ούτε, βέβαια, θίχτηκαν οι «ευαίσθητες χορδές του» λόγω «επαγγελματικής ευθιξίας».
Επί της ουσίας, τώρα, ο σωστός τρόπος να τεθεί το ζήτημα είναι αν η εν λόγω είδηση, αυτή καθ’ εαυτή, θίγει αξίες και, σε καταφατική περίπτωση, αν αυτό γίνεται με τρόπο επιτρεπτό ή ανεπίτρεπτο.
Μα, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, πως είναι δυνατόν να θίγονται αξίες και αυτό να είναι επιτρεπτό;
Και όμως, η πιο πάνω περίπτωση είναι πολύ συνήθης και παρουσιάζεται όταν, εκ των πραγμάτων, αντιπαρατίθενται δύο αξίες, οπότε η μία εκ των δύο, ως υποδεέστερης σημασίας, υποχωρεί έναντι της άλλης, υπέρτερης σημασίας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τη μία μεριά έχουμε την αξία «οφειλόμενη διακριτικότητα σε ό,τι αφορά τις δικαστικές περιπέτειες ενός ατόμου» και, από την άλλη, την αξία «οφειλόμενη πληροφόρηση του δημότη σχετικά με το δημόσιο πρόσωπο που διεκδικεί την ψήφο του για το αξίωμα του δημάρχου».
Είναι προφανές ότι η πρώτη αξία, ως υποδεέστερης σημασίας, επιτρεπτά υποχωρεί έναντι της δεύτερης, που τυγχάνει υπέρτερης σημασίας.
Δηλαδή, ένας υποψήφιος δήμαρχος οφείλει να ανέχεται αδιαμαρτύρητα την προεκλογική πληροφόρηση των ψηφοφόρων σχετικά με τις δικαστικές του περιπέτειες, ιδίως όταν αυτές αφορούν τη δραστηριότητά του ως δημοσίου προσώπου, όπως συμβαίνει εν προκειμένω με τον κ. Καλαφατέλη και την υπόθεση «νερά του Κρυονερίου».
Όλα τα πιό πάνω είναι γνωστά στους δικηγόρους, συνακόλουθα και στο δικηγόρο της Tzogioπαρέας, ο οποίος όμως, δι’ ευνοήτους λόγους σκοπιμότητας, δεν τα αναδεικνύει ως ώφειλε παρά, αντ’ αυτού, προτιμά να αραδιάζει υπερβολές επί υπερβολών και ψεύδη επί ψευδών, σε μιά απέλπιδα προσπάθεια, και με το δικό του δικηγορίστικο τρόπο της δικολαβίας της πεντάρας, να επιβάλει σιωπητήριο σε ό,τι αφορά το πολύκροτο σκάνδαλο των «νερών του Κρυονερίου».
Σημειωτέον ότι, για την υπόθεση «νερά του Κρυονερίου», ο ίδιος ο κ. Καλαφατέλης έχει δηλώσει δημοσίως πως αισθάνεται υπερήφανος.
Λογική συνέπεια της πιο πάνω δημόσιας δήλωσης του κ. Καλαφατέλη είναι και ότι αυτός (θα πρέπει να) αισθάνεται υπερήφανος για την αντίστοιχη δικαστική του περιπέτεια.
Ίσως, μάλιστα, να σκοπεύει ο κ. Καλαφατέλης και να προχωρήσει προς τις εκλογές με σημαία του το συγκεκριμένο θέμα, αφού δηλώνει υπερήφανος γι’ αυτό.
Εν όψει όλων των ανωτέρω, τίθενται τα εξής εύλογα ερωτήματα:
Προς τι τα παράπονα και η γκρίνια κύριε δικηγόρε;
Σας φταίει το post που εσείς επιλέξατε να ποντάρετε στο κουτσό άλογο του καλαφατελισμού;
Σημειωτέον ότι, για την πιο πάνω παρέμβασή του, ο δικηγόρος της Δράσης ΣυνΠολιτών για τη…Διαφάνεια επικαλείται την «επαγγελματική ευθιξία» του και όχι την ευθιξία του ως ΣυνΠολίτη θιγμένου από την παράνομη εμπορία του ανεπίδεκτου εμπορίας κοινόχρηστου και κοινόκτητου αγαθού που λέγεται «νεράκι του Θεού».
Με πρόσχημα την «επαγγελματική ευθιξία» του, λοιπόν, αλλά στην πραγματικότητα υπό την ιδιότητά του ως δεδηλωμένου υποστηρικτή της υποψηφιότητας Καλαφατέλη, ο δικηγόρος επιλέγει να παίξει το ρόλο του υπερασπιστή του υποψήφιου δημάρχου της επιλογής του.
Βεβαίως, αναμφισβήτητο δικαίωμά του είναι να επιλέξει όποιο ρόλο του ταιριάζει, αυτό που δε δικαιούται όμως είναι να ψευδολογεί ασύστολα πως, δήθεν-τάχα, με το πιο πάνω δημοσίευμα προδικάζεται η ενοχή του κ. Καλαφατέλη, υποκαθίστανται οι αρμόδιες δικαστικές αρχές, διαμορφώνεται μία παράλληλη εικονική δίκη, μεταβάλλεται το κοινό σε ανεύθυνο και καθοδηγούμενο πλήθος «ενόρκων», παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας, επιδεικνύεται έλλειψη σεβασμού στο δικαιακό μας σύστημα, στη δικαστική λειτουργία και στα υπερασπιστικά δικαιώματα των ατόμων και άλλα τέτοια βαρύγδουπα μεν πλην όμως στην ουσία τους παντελώς ψευδή και εντελώς άσχετα προς το περιεχόμενο του επίμαχου δημοσιεύματος του post, από το οποίο τίποτα από τα πιο πάνω δε προκύπτει ούτε καν καθ’ υπόνοιαν.
Ματαιοπονεί ο δικηγόρος όταν επιχειρεί να μας πείσει να δούμε στο επίμαχο δημοσίευμα αυτά που μας υποδεικνύει δικολαβίστικα να δούμε, όχι βέβαια λόγω «επαγγελματικής ευθιξίας» αλλά μόνον και μόνον προκειμένου να ενοχοποιήσει την είδηση.
Διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται: Σκοπός του δικηγόρου δεν είναι η προστασία των «αρχών και αξιών» που επικαλείται υποκριτικά αλλά η ενοχοποίηση της είδησης που συνίσταται στην κοινοποίηση του γεγονότος ότι ο κ. Καλαφατέλης (δηλαδή ο υποψήφιος δήμαρχος που ο ίδιος υποστηρίζει) είναι κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος για απιστία σε βάρος αυτού του ιδίου του δήμου στον οποίο φιλοδοξεί να (επαν) εκλεγεί ως δήμαρχος.
Το ότι πρόκειται για κλασσική περίπτωση υποκριτικού ενδιαφέροντος «για αρχές και αξίες» αποδεικνύεται, εκτός των άλλων, και από το γεγονός ότι, επί ομοίου περιπτώσεως δημοσιευμάτων με πρωταγωνιστές τους Μιχιώτη-Μήλα της Tzogioπαρέας του, μόλις λίγες ημέρες πριν, στις 10-3-2019, τα αντανακλαστικά του επιλεκτικά «ευαίσθητου» δικηγόρου δε λειτούργησαν ούτε, βέβαια, θίχτηκαν οι «ευαίσθητες χορδές του» λόγω «επαγγελματικής ευθιξίας».
Επί της ουσίας, τώρα, ο σωστός τρόπος να τεθεί το ζήτημα είναι αν η εν λόγω είδηση, αυτή καθ’ εαυτή, θίγει αξίες και, σε καταφατική περίπτωση, αν αυτό γίνεται με τρόπο επιτρεπτό ή ανεπίτρεπτο.
Μα, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, πως είναι δυνατόν να θίγονται αξίες και αυτό να είναι επιτρεπτό;
Και όμως, η πιο πάνω περίπτωση είναι πολύ συνήθης και παρουσιάζεται όταν, εκ των πραγμάτων, αντιπαρατίθενται δύο αξίες, οπότε η μία εκ των δύο, ως υποδεέστερης σημασίας, υποχωρεί έναντι της άλλης, υπέρτερης σημασίας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τη μία μεριά έχουμε την αξία «οφειλόμενη διακριτικότητα σε ό,τι αφορά τις δικαστικές περιπέτειες ενός ατόμου» και, από την άλλη, την αξία «οφειλόμενη πληροφόρηση του δημότη σχετικά με το δημόσιο πρόσωπο που διεκδικεί την ψήφο του για το αξίωμα του δημάρχου».
Είναι προφανές ότι η πρώτη αξία, ως υποδεέστερης σημασίας, επιτρεπτά υποχωρεί έναντι της δεύτερης, που τυγχάνει υπέρτερης σημασίας.
Δηλαδή, ένας υποψήφιος δήμαρχος οφείλει να ανέχεται αδιαμαρτύρητα την προεκλογική πληροφόρηση των ψηφοφόρων σχετικά με τις δικαστικές του περιπέτειες, ιδίως όταν αυτές αφορούν τη δραστηριότητά του ως δημοσίου προσώπου, όπως συμβαίνει εν προκειμένω με τον κ. Καλαφατέλη και την υπόθεση «νερά του Κρυονερίου».
Όλα τα πιό πάνω είναι γνωστά στους δικηγόρους, συνακόλουθα και στο δικηγόρο της Tzogioπαρέας, ο οποίος όμως, δι’ ευνοήτους λόγους σκοπιμότητας, δεν τα αναδεικνύει ως ώφειλε παρά, αντ’ αυτού, προτιμά να αραδιάζει υπερβολές επί υπερβολών και ψεύδη επί ψευδών, σε μιά απέλπιδα προσπάθεια, και με το δικό του δικηγορίστικο τρόπο της δικολαβίας της πεντάρας, να επιβάλει σιωπητήριο σε ό,τι αφορά το πολύκροτο σκάνδαλο των «νερών του Κρυονερίου».
Σημειωτέον ότι, για την υπόθεση «νερά του Κρυονερίου», ο ίδιος ο κ. Καλαφατέλης έχει δηλώσει δημοσίως πως αισθάνεται υπερήφανος.
Λογική συνέπεια της πιο πάνω δημόσιας δήλωσης του κ. Καλαφατέλη είναι και ότι αυτός (θα πρέπει να) αισθάνεται υπερήφανος για την αντίστοιχη δικαστική του περιπέτεια.
Ίσως, μάλιστα, να σκοπεύει ο κ. Καλαφατέλης και να προχωρήσει προς τις εκλογές με σημαία του το συγκεκριμένο θέμα, αφού δηλώνει υπερήφανος γι’ αυτό.
Εν όψει όλων των ανωτέρω, τίθενται τα εξής εύλογα ερωτήματα:
Προς τι τα παράπονα και η γκρίνια κύριε δικηγόρε;
Σας φταίει το post που εσείς επιλέξατε να ποντάρετε στο κουτσό άλογο του καλαφατελισμού;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου