«ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ» ΔΙ’ ΑΦΕΛΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.

   Το πρώτο θέμα του τελευταίου Δημοτικού Συμβουλίου της 22-4-2021 αφορούσε την επιβολή προστίμου σε αδόμητο οικόπεδο στην περιοχή «Αγία Παρασκευή» Αγ. Στεφάνου και συγκεκριμένα στο οικόπεδο που σχηματίζει η γωνία των δρόμων Πάρνηθος και Αγίας Παρασκευής.
   Το θέμα αντιμετωπίστηκε σαν μία ατομική περίπτωση ιδιοκτήτριας με οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα, με συνέπεια να της «χαριστεί» το πρόστιμο με την αιτιολογία της «κοινωνικής ευαισθησίας». Δηλαδή, οι κύριοι και οι κυρίες του Δημοτικού Συμβουλίου εμφανίστηκαν να κάνουν «ελεημοσύνη».

   Δεν έχουν όμως έτσι τα πράγματα, δεδομένου ότι δεν πρόκειται απλώς για μία ατομική περίπτωση αλλά για μία περίπτωση γενικότερου ενδιαφέροντος, που άπτεται άμεσα με το οικιστικό – δασικό θέμα που ταλανίζει την περιοχή (και για το οποίο, σημειωτέον, ταυτόχρονα διεξαγόταν δημόσια διαδικτυακή συζήτηση κατόπιν πρωτοβουλίας του δημοσιογράφου κ. Παπαγεωργίου).

   Μπήκαμε στο Google Earth και εντοπίσαμε τη γωνία των οδών Πάρνηθος και Αγίας Παρασκευής στον Αγ. Στέφανο.
   Διαπιστώσαμε ότι, πρώτον, η περιοχή του συγκεκριμένου ακινήτου έχει μεν οικιστικό χαρακτήρα πλην όμως μη αναγνωρισμένο νόμιμα. Ειδικότερα, ευρίσκεται στον οικισμό του Αγ. Στεφάνου, που βάσει της κείμενης νομοθεσίας θεωρείται ως «στερούμενος νόμιμης έγκρισης». Πρόκειται δηλαδή για ένα από τα περίφημα εκείνα οικόπεδα που χρυσοπληρώθηκαν και συνεχίζουν να φορολογούνται σαν αστικά ακίνητα, τα οποία εν συνεχεία η πολιτεία τα έβγαλε ουσιαστικά εκτός σχεδίου εκμηδενίζοντας την αξία τους.
   Δεύτερον, διαπιστώσαμε ότι τόσο το συγκεκριμένο αδόμητο οικόπεδο όσο και η ευρύτερη περιοχή καλύπτονται από πυκνή βλάστηση πεύκων, γεγονός από το οποίο προκύπτει ότι, βάσει της κείμενης σήμερα νομοθεσίας, η εν λόγω ιδιοκτησία υπάγεται στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας (ν. 998/79).
   Ως γνωστόν, βάσει του νόμου, το τεκμήριο κυριότητας των δασικών εκτάσεων είναι του Ελληνικού Δημοσίου. Δηλαδή, βάσει του νόμου, ο κατά τεκμήριο κύριος του συγκεκριμένου οικοπέδου είναι το Ελληνικό Δημόσιο και όχι η φερόμενη ως ιδιοκτήτριά του, ανεξάρτητα από το αν έχει συμβόλαια, το έχει υποθηκεύσει, πληρώνει ΕΝΦΙΑ, ΤΑΠ, κλπ. κλπ. Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα με τα καθεστώτα εσωτερικής κατοχής που κυβερνούν διαχρονικά τη χώρα και τα οποία  είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να υφίσταται συνεχώς και εξακολουθητικά στο πετσί του ο Έλλην πολίτης που είχε την αφέλεια να πιστέψει στην προπαγάνδα περί ατομικής ιδιοκτησίας ως ανθρωπίνου δικαιώματος κατοχυρωμένου όχι μόνο από το Σύνταγμα αλλά και από διεθνείς συνθήκες.

   Ακούστηκε λοιπόν η ως άνω «ιδιοκτήτρια» να λέει ότι έχει αγωνία γιατί της λένε πως το οικόπεδό της είναι δασικό και κινδυνεύει να το χάσει (ποιό, το χαμένο;) αλλά, παρ’ όλ’ αυτά,  εξακολουθεί να πληρώνει τους φόρους και τα τέλη που της ζητούνται και που αντιστοιχούν σε αξίες αστικού ακινήτου.
   Αυτά τα άκουσαν όλοι, πλην όμως ούτε ο κ. Δήμαρχος ούτε ο κ. Τσουδερός που εισηγείτο το θέμα αλλά ούτε και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι γενικότερα έδειξαν «να συγκινούνται» από το γεγονός ότι η Δημοτική Αρχή όχι μόνον φορολογούσε με ΤΑΠ ένα εκτός σχεδίου δάσος ιδιοκτησίας κατά τεκμήριο του Ελληνικού Δημοσίου αλλά και έσπευδε να βάλει πρόστιμο στην «ιδιοκτήτρια» και όχι στο Ελληνικό Δημόσιο.
   Δηλαδή, τι υποδηλώνει η πιό πάνω συμπεριφορά αν όχι ότι: «Επειδή δε μπορούμε να βαρέσουμε το γάιδαρο (το Ελληνικό Δημόσιο) βαράμε το σαμάρι (τον πολίτη);».  

   Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι, επί προηγούμενης Δημοτικής Αρχής Ζαμάνη, είχε ληφθεί απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για τα αδόμητα οικόπεδα των οικισμών (που η πολιτεία λέει πως στερούνται νόμιμης έγκρισης) να μην επιβάλλεται ΤΑΠ, διότι αυτό είναι παράνομο. Επίσης, επί προηγούμενης Δημοτικής Αρχής, είχε ξεκινήσει διαδικασία με το Υπουργείο Οικονομικών για «αποφορολόγηση» των ακινήτων των εν λόγω οικισμών, που φορολογούνται σήμερα παράνομα σαν αστικά ακίνητα με τερατώδεις αντικειμενικές αξίες. Αυτό που έλεγε το Υπουργείο ήταν πως ο Δήμος ήταν ο υπεύθυνος για την υπερφορολόγηση, δεδομένου ότι αυτός ήταν που είχε υποδείξει τα όρια των οικισμών ως νόμιμα, προφανώς για να εισπράττει παράνομα διογκωμένα ΤΑΠ, και ότι (ο Δήμος πάντοτε) είχε την ευθύνη να επανορθώσει με αντίστοιχη παρέμβασή του κατά τη διαδικασία αναμόρφωσης των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.
   Φυσικά, όλα αυτά (για τους γνωστούς λόγους που δεν είναι του παρόντος να επαναλάβουμε) «παραπέμφθηκαν στις καλένδες» από  τη διοίκηση Καλαφατέλη. Συνέχισαν, χωρίς αιδώ και ασύστολα, παραβαίνοντας ακόμα και ισχύουσα απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, να χαρατσώνουν παράνομα τους «ιδιοκτήτες» ανύπαρκτων πράγματι αστικών οικοπέδων με βάση τερατώδεις αντικειμενικές αξίες αλλά, στην πραγματικότητα, μηδενικής είτε και αρνητικής αξίας (αλήθεια τι αξία μπορεί να έχει ένα δάσος κατά τεκμήριο κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου;).
   Παρ’ όλ’ αυτά, κανένας από τους δημοτικούς συμβούλους δε θυμήθηκε (ή, μήπως, δε φιλοτιμήθηκε;) να υπερασπιστεί το νόμο και την πιό πάνω απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Όλοι τους άκουγαν τη συγκεκριμένη κυρία να παραπονείται ότι της επιβάλλει (και θα συνεχίσει να της επιβάλλει) ο Δήμος ΤΑΠ (και μάλιστα μαζεμένα τεσσάρων πέντε ετών) και δε βγήκε ούτε ένας τους να πει: «Τι είναι αυτά που ακούω; Εξακολουθεί ο Δήμος να παρανομεί, βεβαιώνοντας ΤΑΠ σε περιοχές μη νόμιμα εγκεκριμένων οικισμών και δη σε δασικές εκτάσεις κατά τεκμήριο κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου; Δηλαδή εμείς εδώ όχι μόνον δεν εφαρμόζουμε το νόμο αλλά ούτε καν τις δικές μας αποφάσεις; Τι κατάντημα είναι αυτό;»
   Κλείνει η παρένθεση.

   Στο σημείο αυτό, να διευκρινίσουμε ότι υποχρέωση καθαρισμού οικοπέδων υπάρχει μόνο για τους ιδιοκτήτες οικοπέδων είτε εντός σχεδίου είτε εντός οικισμών που αναγνωρίζονται ως νόμιμοι. Για τις υπόλοιπες περιοχές δεν υφίσταται τέτοια υποχρέωση.

   Δηλαδή, εδώ συμβαίνουν τα εξής απαράδεκτα:
   Α. Δεν υφίσταται κατά νόμον υποχρέωση καθαρισμού του συγκεκριμένου οικοπέδου διότι αυτό δε βρίσκεται σε οικισμό νόμιμα αναγνωρισμένο.
   Β. Ακόμα και αν υφίστατο τέτοια υποχρέωση, αυτή θα ήταν του Ελληνικού Δημοσίου, ως κατά τεκμήριο κυρίου του συγκεκριμένου οικοπέδου.
   Γ. Όχι μόνον παράνομα αλλά και κατά παράβαση ειλημμένης απόφασης Δημοτικού Συμβουλίου (που εξακολουθεί να ισχύει διότι δεν έχει ανακληθεί ή ακυρωθεί) βεβαιώνεται εντελώς αυθαίρετα και εισπράττεται ΤΑΠ.

   Αντί λοιπόν οι ως άνω ασκούντες δημόσια εξουσία να ζητήσουν «γονατιστοί» συγγνώμη από τη συγκεκριμένη κυρία για τις σε βάρος της παρανομίες από πλευράς του Δήμου και να πάρουν αυτοστιγμεί απόφαση επιστροφής του αχρεώστητα εισπραχθέντος (δηλονότι «υπεξαιρεθέντος») ΤΑΠ, έσπευσαν, εκμεταλλευόμενοι τα παρακάλια της, να αδράξουν την ευκαιρία προκειμένου να παραστήσουν τους «φιλάνθρωπους» και τους «κοινωνικά ευαίσθητους».
   Ρεσιτάλ υποκρισίας έδωσε (ποιός άλλος;) ο κ. Δήμαρχος, ο οποίος αφού κατά τα ειωθότα έβγαλε πρώτα ένα «δεκάρικο» περί «κοινωνικής ευαισθησίας», δέχτηκε να «ελεήσει» την ενδιαφερόμενη και να της «χαριστεί» το πρόστιμο που της είχε επιβληθεί από το Δήμο γιατί δεν καθάρισε... δημόσιο δάσος!!!.

   Χάριν της αληθείας, οφείλουμε να πούμε ότι οι κ.κ. Παντελόγλου και Πανάγος της Λαϊκής Συσπείρωσης διαφοροποίηθηκαν και, προς τιμήν της παράταξής τους, δεν καταδέχτηκαν να συμμετάσχουν στην πιό πάνω φτηνή θεατρική παράσταση, παρά τοποθετήθηκαν (αν δεν κάνουμε λάθος) ότι τα πρόστιμα δεν είναι λύση και πως τα οικόπεδα πρέπει να τα καθαρίζει ο Δήμος και να χρεώνει τους ιδιοκτήτες με την αντίστοιχη δαπάνη.
   Μάλιστα, ο κ. Παντελόγλου σχολίασε δηκτικά τα περί «κοινωνικής ευαισθησίας» του κ. Δημάρχου, θυμίζοντας την «κοινωνική ευαισθησία» που επέδειξε αυτός κατά τη διάρκεια της «Μήδειας».  
 
   Σ’ αυτή την τοποθέτηση (που διατυπώθηκε παρεμπιπτόντως και από άλλους) υπήρξε από πλευράς δημάρχου μία απάντηση που μόνο ένας Καλαφατέλης θα μπορούσε να  δώσει:
   «Τα αδόμητα οικόπεδα είναι χιλιάδες και δε μπορεί ο Δήμος να κάνει αυτή τη δουλειά!!!».
   Σημειωτέον εδώ ότι η πιό πάνω αρμοδιότητα του Δήμου να καθαρίζει τα ακαθάριστα  οικόπεδα και να χρεώνει τους υπόχρεους προβλέπεται τόσο από το νόμο όσο και τον Κανονισμό Καθαριότητας (άρθρο 31 παρ. 2).
   Δηλαδή, έρχεται ο ίδιος ο κ. Δήμαρχος και μας λέει ότι ενώ ο Δήμος αδυνατεί να εφαρμόσει τον ισχύοντα Κανονισμό Καθαριότητας που το ίδιο το Δημοτικό του Συμβούλιο ψήφισε, παρά ταύτα, ο ίδιος αυτός ο Δήμος απαιτεί την εφαρμογή του κανονισμού αυτού από τους «ιδιοκτήτες» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) των ακινήτων της διοικητικής του περιφέρειας.
   Τέτοιο απύθμενο θράσος μόνον από Καλαφατέλη!  Κλασική περίπτωση μεθόδευσης βλαχοδήμαρχου που σπεύδει κουτοπόνηρα να αποσείσει τις όποιες σχετικές ευθύνες του (κατ’ αρχήν και εκ προοιμίου)  φορτώνοντάς τες στους δημότες. Έτσι, αν αύριο μεθαύριο (χτύπα ξύλο) προκύψει κάποιο θέμα από πυρκαγιά, θα βγει ο Δήμαρχος και θα πει (όπως και στην περίπτωση της «Μήδειας») πως φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός απ’ τον ίδιο.

   Μήπως και αλλάξει ο Δήμαρχος ρότα, πετάμε στο τραπέζι την εξής ιδέα:
   Η εταιρεία που φτιάχτηκε «παραγγελιά», «κομμένη και ραμμένη» για την αποκομιδή κλαδιών λίγες μέρες μετά τη «Μήδεια» υπάρχει. Είναι ένα καλό "εργαλείο".
   Τα δύο εκατομμύρια που διατέθηκαν στο Δήμο με το κόλπο της κήρυξης της περιοχής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξαντλούνται οσονούπω.
   Ωστόσο, πάντοτε για τέτοιες και παρόμοιες δουλειές «λεφτά υπάρχουν».
  Να παραταθεί λοιπόν η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να πάρει ο Δήμος και άλλα κάμποσα εκατομμύρια με την αιτιολογία ότι θα καθαρίσει τα δέκα χιλιάδες (;) αδόμητα οικόπεδα, να δοθεί άδεια σε όσους υπαλλήλους του Δήμου χρειαστεί προκειμένου να στελεχώσουν την ιδιωτική εταιρεία και να προχωρήσει η νέα δουλειά (εννοείται για το καλό του τόπου πάντοτε).
    Δεν είναι καλή ιδέα;  

   Τελειώνοντας, να θυμίσουμε ότι οι πιό πάνω κύριοι και κυρίες, στην πλειοψηφία τους, με αφορμή το οικιστικό – δασικό βγαίνουν και κλαίγονται δημοσίως ότι το κεντρικό κράτος «τσαλαπατάει» τις περιοχές των οικισμών, παρακαλώντας «τα αφεντικά» στα υπουργεία (και αλλαχού) να τους λυπηθούν και να τους ελεήσουν (έτσι τουλάχιστον λένε οι ίδιοι).
   Παρά ταύτα, τα ίδια ακριβώς που υφίστανται οι ίδιοι ως άνω (αν όχι και χειρότερα) σπεύδουν με τη σειρά τους να τα πράξουν και οι ίδιοι σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων στις περιοχές των οικισμών, με συνέπεια το απεχθές φαινόμενο ο αδικούμενος να τους παρακαλάει να τον λυπηθούν και αυτοί να πουλάνε «κοινωνική ευαισθησία», τρομάρα τους!
   Νοοτροπίες που, «προς δόξα και τιμή» της νεοελληνικής πραγματικότητας, εξακολουθούν να επιβιώνουν (και θα επιβιώνουν για πολύ ακόμα απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα) στο «Ελλαδιστάν» από εποχής τουρκοκρατίας. 

ΜΕΤΑΞΥ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ

    Η υπόθεση εκτυλίσσεται σ’ ένα υποθετικό κράτος όπου η μοιχεία αποτελεί αυτεπάγγελτα διωκόμενο ποινικό αδίκημα.
   Η σύζυγος καταγγέλλει το σύζυγο, ο εισαγγελέας εκτιμά ότι υπάρχουν ικανές σχετικές ενδείξεις και ο σύζυγος παραπέμπεται για την τέλεση του συγκεκριμένου αδικήματος.
   Στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο εμφανίζεται σαν μάρτυρας ο ντέντεκτιβ που είχε ερευνήσει την υπόθεση για λογαριασμό της συζύγου και καταθέτει τα εξής :
   «Είδα το σύζυγο με μία κυρία, αγκαλιασμένους, να εισέρχονται χαριεντιζόμενοι σ’ ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Μετά από λίγο, άναψαν τα φώτα σ’ ένα δωμάτιο και είδα μέσα το ζευγάρι. Κατόπιν έσβησαν τα φώτα και δεν είδα τη συνέχεια. Σε μία ώρα περίπου βγήκαν και πάλι αγκαλιασμένοι και απεχώρησαν».
   Με βάση αυτή τη μαρτυρία, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο πείθεται για την πέραν πάσης αμφιβολίας ενοχή του κατηγορουμένου συζύγου και τον καταδικάζει.
   Αποχωρώντας από την αίθουσα του δικαστηρίου, ο σύζυγος μονολογεί:
   «Έπρεπε ν’ αθωωθώ λόγω αμφιβολιών, αφού, μετά που  έσβησαν τα φώτα, δεν υπάρχει βεβαιότητα για το τι ακριβώς επακολούθησε μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.»
   Στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με τα ίδια πιό πάνω δεδομένα, το δικαστήριο δεν πείθεται για την πέραν πάσης αμφιβολίας ενοχή του κατηγορουμένου συζύγου και τον αθωώνει λόγω αμφιβολιών, γενομένου δεκτού ότι, μετά που έσβησαν τα φώτα, δεν υπάρχει βεβαιότητα για το τι ακριβώς επακολούθησε μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.
   Αποχωρώντας από την αίθουσα του δικαστηρίου, η σύζυγος μονολογεί:
   «Μας φάγανε οι αμφιβολίες!»

   Τέσσερεις φίλοι, ο Άλφα, ο Βήτα, ο Γάμα και ο Δέλτα συζητάνε την υπόθεση :

Άλφα : Φως φανάρι τι κάνανε με σβησμένα φώτα. Τι αμφιβολίες και πράσιν’ άλογα! Έπρεπε  να τον δικάσουν!
Δέλτα : Δίκιο έχεις!
Βήτα : Διαφωνώ, δεδομένου ότι στο νομικό μας πολιτισμό οι αμφιβολίες λειτουργούν υπέρ του κατηγορουμένου. Ακόμα και αν η αμφιβολία για την τέλεση του αδικήματος είναι πολύ αμυδρή, καλύτερα αθώωση παρά διακινδύνευση καταδίκης αθώου.
Δέλτα : Δίκιο έχεις!
Γάμα (απευθυνόμενος στον Δέλτα) : Μας δουλεύεις ρε; Είτε ο ένας έχει δίκιο είτε ο άλλος. Δε μπορεί να έχουν και οι δύο δίκιο!
Δέλτα: Δίκιο έχεις και συ !!!

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΓΟΛΑΒΟ

 Η σκηνή (στο όνειρο εαρινής νυκτός) διαδραματίζεται στο γραφείο κάποιου (φανταστικού πάντοτε) Δημάρχου:

Ντρίιιιν (ήχος τηλεφώνου).
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Ναι;
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Γειά σου Δήμαρχε.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Καλώς τον! Σε τι οφείλω την τιμή;
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Γνωρίζεις ότι ήμουν πάντοτε και είμαι μέχρι σήμερα μαζί σου.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Ευχαριστώ. Και `γω πάντοτε στη διάθεσή σου.
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Σε άκουσα που μίλαγες για τις ευκαιρίες που μπορεί να δώσει μιά θεομηνία. Το πήρα το μήνυμα και έφιαξα μιά εταιρεία για την αποκατάσταση των καταστροφών από την πρόσφατη θεομηνία.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Πότε την έφτιαξες την εταιρεία, πριν ή μετά τη θεομηνία;
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Λίγες μέρες μετά. Αφού σου είπα ότι η έμπνευση μου ήρθε όταν άκουσα που μίλαγες για «ευκαιρίες», οπότε  μου ήρθε στο νου η λέξη «εταιρείες».
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Μπράβο ρε θηρίο! Είσαι φοβερός! Θα σου κάνουμε μία απ’ ευθείας ανάθεση. Άλλωστε, γι’ αυτό κηρύχθηκε ο Δήμος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, για να μη χρειάζονται διαγωνισμοί και καθυστερούμε. Κι άμα χρειαστεί, μπορούμε να ζητήσουμε και παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Αυτό που προέχει είναι η δουλειά να γίνει γρήγορα. Για το καλό του τόπου βέβαια.
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Εμ, βέβαια! Και γω για το καλό του τόπου την έφτιαξα την εταιρεία. Σαν πρώην αντιδήμαρχος, τον τόπο μου τον πονάω και είπα να βοηθήσω την κατάσταση. Έχω όμως ένα προβληματάκι. Μηχανήματα νοικιάρικα για την περίσταση βρίσκω αλλά δε βρίσκω οδηγούς. Έχω κάποιους από το σόι διορισμένους στο Δήμο. Μήπως να παίρνανε κανονική άδεια για να δουλέψουν σε μένα;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Το συζητάς; Και σ’ αυτούς να δώσουμε κανονική άδεια και σε κανέναν ακόμα άμα χρειάζεται.
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Χρειάζεται, χρειάζεται! Επιτρέπονται όμως οι κανονικές άδειες σε κατάστασης έκτακτης ανάγκης;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Απαγορεύονται! Και, όχι μόνον αυτό, αλλά και όσες κανονικές άδειες υπάρχουν ανακαλούνται.
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Εκτός απ’ αυτό, έχουμε άλλο πρόβλημα ;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Ψιλοπράγματα. Για να εργαστούν αδειούχοι υπάλληλοι του Δήμου σ’ εσένα, πρέπει πρώτα να πάρουν αντίστοιχη άδεια εργασίας από το υπηρεσιακό συμβούλιο και να επακολουθήσει δική μου σχετική απόφαση που να τους επιτρέπει τη συγκεκριμένη εργασία.
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Τότε πως θα γίνει;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Έλα καημένε, που πνίγεσαι σε μιά κουταλιά νερό! Άμα προκύψει θέμα, θα πω πως δεν ενδιαφέρει το Δήμο τι κάνουν οι υπάλληλοί του όταν βρίσκονται σε άδεια και θα βάλω την υπεύθυνη Αντιδήμαρχο Καθαριότητας να λέει  και αυτή τα ίδια. Άμα δεν πιάσει αυτό και μας στριμώξουν ότι παρανομούμε, θα πω ότι εγώ δεν είμαι τυπολάτρης όταν πρόκειται για το καλό του τόπου. Δε παρακολούθησες τι είπα για τα Νερά; Είπα ότι ένας δήμαρχος δεν πρέπει να είναι τυπολάτρης και ότι δικαιούται ακόμη και να παρανομεί όταν πρόκειται για το καλό του τόπου. Τους «τάπωσα» κανονικά και πήρα τις εκλογές! Την ίδια τακτική θ' ακολουθήσω και τώρα και άστους να πάνε να κουρεύονται.
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Μπράβο! Καλά το σκέφτηκες δήμαρχε! Προ πάντων το καλό του τόπου!  

Μέχρις εδώ, όλα κυλούσαν λίγο – πολύ ομαλά. Στη συνέχεια όμως, όπως συμβαίνει συνήθως στα όνειρα, το σενάριο χειροτέρεψε αιφνιδιαστικά και απότομα:

ΔΗΜΑΡΧΟΣ : Έχε υπ’ όψη σου ακόμα ότι κάποιοι μπορεί ν’ αρχίσουν να μιλάνε για μαύρη και ανασφάλιστη εργασία και να σκαλίζουν παραπάνω.
ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ : Ναι μωρέ Δήμαρχε. Δεν έχεις άδικο. Αυτοί που δε θέλουν το καλό του τόπου είναι ικανοί για όλα. Μην ανησυχείς όμως. Έχω εγώ ράμματα για τη γούνα τους. Άμα λάχει, υπάρχουν και τα κουμπούρια!

Στο σημείο αυτό, ξύπνησα κάθιδρος! Ουφ, όνειρο ήταν, εφιάλτης! Ευτυχώς, όλα καλά!!!

Υ.Γ. Υπογραμμίζεται ότι οποιαδήποτε τυχόν σύνδεση του περιεχομένου του πιό πάνω ονείρου με πραγματικά γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική.

ΤΑ «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ» ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΜΠΙΝΑ ΤΩΝ «ΝΕΡΩΝ»

 

   Κατόπιν του άνω δημοσιεύματος της εφημερίδας «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ» της Κυριακής 4 Απριλίου 2021, ανακύπτουν τα εξής εύλογα ερωτήματα:

    1. Θα μηνύσει ο Καλαφατέλης την πιό πάνω εφημερίδα για συκοφαντική δυσφήμιση και προσβολή των προσωπικών του δεδομένων, όπως έπραξε για δέκα (10) συνδημότες του που αναφέρθηκαν προεκλογικά στο συγκεκριμένο ζήτημα, ή μήπως θα προτιμήσει «στα δύσκολα» να προσποιηθεί πως «δεν είδε, δεν άκουσε, δεν κατάλαβε»;

   2. Η Νομική Υπηρεσία του Δήμου το έλαβε το μαντάτο ή μήπως και αυτή, προκειμένου ο δήμαρχος να πάει τελικά σε δίκη χωρίς παράσταση από πλευράς Δήμου για τη στήριξη σε βάρος του κατηγορίας, θα συνεχίζει να προσποιείται πως «δεν είδε, δεν άκουσε, δεν κατάλαβε»;
 
   3. Που είναι η αγωγή του Δήμου για τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που κατέβαλε ο Δήμος και εισέπραξε  αχρεώστητα ο ιδιοκτήτης της γεώτρησης; Σημειωτέον ότι αυτό, ότι δηλαδή τα ως άνω χρήματα πληρώθηκαν αχρεώστητα ως άνω, το λέει το Ελεγκτικό Συνέδριο και όχι «τα βοθροσάϊτς». Άλλωστε, δε θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά αφού, σύμφωνα με το νόμο, τα υπόγεια νερά αποτελούν εκτός συναλλαγής κοινόχρηστο αγαθό που διαχειρίζεται αποκλειστικά το κράτος και δεν αποτελούν ιδιοκτησία κανενός.
   «Ακούει» η Νομική Υπηρεσία του Δήμου ή θα συνεχίσει και γι’ αυτό το ζήτημα να προσποιείται πως «δεν είδε, δεν άκουσε, δεν κατάλαβε»;
 
   4. Είναι δυνατόν ο ίδιος αυτός ο δήμαρχος που είναι κατηγορούμενος για κακουργηματική απιστία σε βάρος του Δήμου να επιβάλλει «με το έτσι θέλω» στο Δήμο, είτε με έργα είτε με παραλείψεις του, τη βούλησή του να δικαστεί χωρίς την από πλευράς του θιγομένου Δήμου οφειλόμενη παράσταση για τη στήριξη της άνω σε βάρος του κατηγορίας;
  Δηλαδή, ο Δήμος πρέπει να απεμπολεί τα συμφέροντά του όταν αυτά σχετίζονται με τις όποιες δημαρχιακές «κομπίνες» (ο χαρακτηρισμός «κομπίνες» της εφημερίδας);
   Σ’ αυτό το κατάντημα φτάσαμε με δήμαρχο Γιάννη Καλαφατέλη;

   5. Είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια εξευτελιστικά για την τοπική αυτοδιοίκηση πράγματα και η Νομική Υπηρεσία του Δήμου να σιωπά εκκωφαντικά, τα εξαγορασμένα με δημοτικό χρήμα τοπικά μέσα να «σφυρίζουν αδιάφορα» και η αντιπολίτευση να ασχολείται σχεδόν επί μονίμου βάσεως με τα κοινά και τετριμμένα, του τύπου «Καλημέρα σας. Σήμερα είναι η μέρα της γιαγιάς. Χρόνια πολλά γιαγιάκα, κλπ» ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, λες και έχουν να κάνουν με παιδάκια του νηπιαγωγείου;
 
   6. Στις βασικές αξίες της κοινωνίας μας συγκαταλέγεται και αυτή της λεγόμενης «δίκαιης δίκης».
   Ερωτάμε το Δήμο Διονύσου ως Νομικό Πρόσωπο:
  Πως ανέχεσαι το Δήμαρχό σου να μεθοδεύει σε βάρος σου δίκες παρωδία, απαγορεύοντάς σου ουσιαστικά να υποστηρίξεις τα συμφέροντά σου όταν αυτά σχετίζονται με «κομπίνες» (ο χαρακτηρισμός της εφημερίδας) που του αποδίδονται;  
   Πως είναι δυνατόν όχι μόνον να απεμπολείς το δικαίωμα και την υποχρέωσή σου να απαιτήσεις μιά δίκαιη δίκη απέναντι στο δήμαρχό σου, όπως κατά τεκμήριο πράττεις έναντι παντός άλλου, αλλά επιπλέον του παρέχεις και "διευκολύνσεις" στις άνομες και ιδιοτελείς ως άνω επιδιώξεις του;
  Μήπως εδώ, κατ’ αντιστοιχία προς τη λουδοβίκεια ρήση «το κράτος είμαι εγώ», ισχύει η καλαφατέλειος ρήση «ο δήμος είμαι εγώ»;
   Τέτοιο χάλι δηλαδή ο Δήμος Διονύσου επί Καλαφατέλη;

  Τελειώνοντας, οφείλουμε πάντως να αναγνωρίσουμε ότι ο καλαφατελισμός προοδεύει. Στην περίπτωση της Α΄θμίας Σχολικής Επιτροπής, ξεκίνησαν με το να υπαγορεύουν στη δικηγόρο της πολιτικής αγωγής τι να πει και τι να κάνει «για να βγάλουν λάδι τους κολλητούς». Έφτασαν να της υπαγορεύουν και τι ερωτήσεις θα κάνει στους μάρτυρες κατηγορίας. Είδαν ότι το κόλπο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και αποφάσισαν να πάρουν δραστικότερα μέτρα: Τέρμα τα ημίμετρα, χάριν της τήρησης των προσχημάτων. Καθαρές λύσεις: Καθόλου παράσταση πολιτικής αγωγής «να τελειώνουμε».
   Και αυτοί μεν ενεργούν έτσι διότι «αυτά ξέρουν, αυτά πράττουν». Το απελπιστικότερο όμως είναι ότι μιά ολόκληρη κοινωνία, που ασφαλώς ντρέπεται για το πιό πάνω κατάντημα, «περί άλλα τυρβάζει» στρουθοκαμηλίζοντας και επιλέγοντας «βολικά» να σπρώξει τις πομπές της κάτω από το χαλί.

ΔΙΚΗ ΠΑΡΩΔΙΑ ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Ο ΚΑΛΑΦΑΤΕΛΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ

   Το παρόν δημοσίευμα θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «Χωρίς αντίλογο Νο 2» είτε και «Η ντροπή του Διονύσου». Διαβάστε τα επόμενα και θα καταλάβετε το γιατί.

   Κατά τη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής (Ο.Ε.) της 16-3-2021, αναφερόμενος στην υπόθεση των «Νερών του Κρυονερίου» για την οποία ο Καλαφατέλης είναι υπόδικος για κακουργηματική απιστία σε βάρος του Δήμου, ο Ζαμάνης είπε μεταξύ άλλων και τα εξής:

   Γιατί όλοι στο Δήμο «ποιούν την νήσσαν» για το συγκεκριμένο ζήτημα; Αλήθεια, τι έχει να πει η Οικονομική Επιτροπή και η Νομική Υπηρεσία του Δήμου για το γεγονός ότι ο κ. Καλαφατέλης θάβει τη συγκεκριμένη υπόθεση με κατηγορούμενο τον ίδιο;
   Που είναι η παράσταση πολιτικής αγωγής από πλευράς του Δήμου στην υπόθεση των «Νερών»; Γιατί τηρείται «σιγή ασυρμάτου»; Μήπως ο κ. Καλαφατέλης, ως δήμαρχος, δικαιούται ιδιαίτερης μεταχείρισης έναντι των άλλων συνδημοτών του και ιδίως όσων εχθρεύεται;
   Διαπράττει, ναι ή όχι, ο κ. Καλαφατέλης παράβαση καθήκοντος ως πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής όταν για πανομοιότυπες περιπτώσεις ποινικών διώξεων βάζει πολιτική αγωγή στο δικαστήριο για να δικάσει τους προσωπικούς του εχθρούς και τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά όταν ο ίδιος είναι κατηγορούμενος για απιστία σε βάρος του Δήμου μεθοδεύει να πάει να δικαστεί χωρίς πολιτική αγωγή;

   Επειδή, με ευθύνη Καλαφατέλη, τα πιό πάνω (και όχι μόνον) απαλείφθηκαν από το Απόσπασμα του οικείου Πρακτικού, ο Ζαμάνης υπέβαλε αίτηση γνωστοποίησής τους στο δικηγόρο του Δήμου κ. Ιωάννη Βασιλείου, όπου μεταξύ άλλων διαλαμβάνονται και τα εξής:

   Κύριε Βασιλείου, θα ήθελα να σας εκφράσω την πεποίθησή μου πως γνώση του γεγονότος ότι ο κ. Καλαφατέλης (κλπ) είναι υπόδικος για απιστία σε βάρος του Δήμου κακουργηματικού χαρακτήρα έχουν άπαντες σχεδόν στο Δήμο Διονύσου, με συνέπεια όχι μόνον να βάλλεται το κοινό περί δικαίου αίσθημα αλλά και να κλονίζεται το κύρος του Δήμου εξ αιτίας της συνεχιζόμενης από πλευράς του εκκωφαντικής σιωπής σε ό,τι αφορά την υπόθεση των «Νερών του Κρυονερίου», για την οποία είναι υπόδικος ο κ. Δήμαρχος ως άνω, σε προκλητική αντίθεση με την άκρα επιμέλεια και προθυμία που εκδηλώνεται όταν πρόκειται για την καταδίωξη των πολιτικών και προσωπικών εχθρών και αντιπάλων του κ. Δημάρχου και των ανθρώπων του.  
   Χαρακτηριστικό εν προκειμένω είναι το γεγονός ότι, προς εξασφάλιση της καταδίκης των ως άνω εχθρών και αντιπάλων του κ. Δημάρχου και των ανθρώπων του, με την εξουσιοδότηση να ενεργεί από κοινού είτε και ανεξαρτήτως υμών, διορίστηκε για την παράσταση πολιτικής αγωγής από πλευράς του Δήμου και ο κ. Ιωάννης Ζηκίδης, προσωπικός δικηγόρος του κ. Δημάρχου, τούτο δε καθ’ ην στιγμή, παράλληλα, έχει μεθοδευτεί σκανδαλωδώς από πλευράς των αρμοδίων η ερήμην του Δήμου (δηλαδή η χωρίς καθόλου παράσταση πολιτικής αγωγής) διεξαγωγή της επικείμενης ποινικής δίκης για την υπόθεση των  «Νερών του Κρυονερίου», όπου υπόδικος τυγχάνει ως άνω ο κ. Δήμαρχος (κλπ).
   Διερωτάται κανείς πράγματι, πως είναι δυνατόν να καταφθάνουν συνεχώς στην Οικονομική Επιτροπή εισηγήσεις επί εισηγήσεων και να λαμβάνονται αποφάσεις επί αποφάσεων προκειμένης της εξασφάλισης και δεύτερου ιδιώτη δικηγόρου της επιλογής του κ. Δημάρχου (εννοείται πάντοτε δαπάναις του Δήμου) όταν πρόκειται για την καταδίωξη των αντιπάλων του αλλά, ταυτόχρονα, όταν υπόδικος είναι ο ίδιος, να μην εμφανίζεται καμία απολύτως αντίστοιχη εισήγηση είτε και απόφαση, μόνον και μόνον προκειμένου η ποινική δίκη με κατηγορούμενο τον ίδιο να διεξαχθεί χωρίς παράσταση πολιτικής αγωγής και ερήμην του Δήμου.

   Να θυμίσουμε εδώ ότι «παράσταση πολιτικής αγωγής» (με το προηγούμενο νομικό καθεστώς) σήμαινε η από πλευράς θιγομένου παράσταση (με δικηγόρο) στο δικαστήριο για τη στήριξη της κατηγορίας. Με το σημερινό νομικό καθεστώς, ο όρος «παράσταση πολιτικής αγωγής» αντικαταστάθηκε με τον όρο «παράσταση προς υποστήριξη της κατηγορίας».
 
   Καταγγέλλεται λοιπόν ευθέως ως άνω ο κ. Καλαφατέλης ότι (παρά τα αντιθέτως από αυτόν οφειλόμενα ως κατά νόμον αρμόδιος πρόεδρος της Ο.Ε.), παραβαίνοντας το καθήκον του, παραλείπει να φέρει θέμα στην Ο.Ε. για ορισμό δικηγόρου από πλευράς του θιγομένου Δήμου, προκειμένης της στήριξης της σε βάρος του κατηγορίας για κακουργηματική απιστία σε βάρος του Δήμου λόγω της υπόθεσης των «Νερών», και τούτο προκειμένου να αθωώσει τον εαυτό του αφού έχει μεθοδεύσει, κατά το κοινώς λεγόμενο, να κατέβει στο γήπεδο (δηλαδή στο δικαστήριο) να παίξει μπάλα μόνος του, χωρίς αντίπαλο.

   Πρόκειται για μία απίστευτη πράγματι επίδειξη θράσους από έναν αδίστακτο χαρακτήρα, που μόνον ντροπή μπορεί να προκαλεί για το έσχατο σημείο κατάπτωσης στο οποίο έχει οδηγηθεί η πολιτική ζωή του τόπου.

   Το πρόβλημα όμως είναι ακόμα μεγαλύτερο: Τόσο η Νομική Υπηρεσία του Δήμου όσο και οι αδρά αμειβόμενοι με δημοτικό χρήμα τοπικώς δημοσιογραφούντες παριστάνουν πως «δεν είδαν, δεν γνωρίζουν, δεν κατάλαβαν», ενώ και η σχετική ενημέρωση από πλευράς αντιπολίτευσης είναι ανύπαρκτη.

   Το ζήτημα είναι πράγματι ντροπιαστικό για όλο το Διόνυσο, πλην όμως αυτό δε σημαίνει πως πρέπει «να το σπρώξουμε κάτω απ’ το χαλί», αλλ’ ότι, αντίθετα, αυτό πρέπει να αναδειχθεί (τουλάχιστον στην Οικονομική Επιτροπή), προκειμένου να οριστεί άμεσα από πλευράς Δήμου δικηγόρος προς στήριξη της κατηγορίας σε βάρος του Καλαφατέλη για την υπόθεση των «Νερών».
   Άλλως, θα πρόκειται για άθλια συμπαιγνία και «ομερτά», προκειμένου ο Δήμαρχος «να βγει λάδι» στην υπόθεση των «Νερών», κατά το κοινώς λεγόμενο «από την πίσω πόρτα».

   Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε ότι, ακόμη και για την υπόθεση της υπεξαίρεσης στην Α΄θμια Σχολική Επιτροπή, ο κ. Δήμαρχος και οι άνθρωποί του δεν τόλμησαν να αποσύρουν την «πολιτική αγωγή» σε βάρος της κας Μήλα, πράγμα που σημαίνει ότι ο Καλαφατέλης μεροληπτεί υπέρ του εαυτού του όχι μόνον συγκριτικά με τους εχθρούς και αντιπάλους του αλλά ακόμη και συγκριτικά με τους κολλητούς και φίλους. Για τέτοιο παλληκάρι μιλάμε!

   Υ.Γ. 1: Πόσο γλυκιά είναι τέλος πάντων αυτή «η καρέκλα» του δημάρχου, ώστε κάποιος, ακόμη και μετά από 4-5 τετραετίες θητείας, να καταδέχεται να αυτοεξευτελίζεται τόσο χάριν αυτής «της καρέκλας»;
   Ή μήπως το να δημαρχεύει κανείς σκοπό έχει ιδίως την αυτοπροστασία του;

   Υ.Γ. 2: Γιατί κρύβονται και δε μιλάνε οι πρώην δήμαρχοι και οι δόκτορες προεκλογικοί εγγυητές της διαφάνειας της διοίκησης Καλαφατέλη;
   Μας έλεγαν παραμύθια ότι «ο Καλαφατέλης άλλαξε» (και ότι γι’ αυτό μπαίνουν εγγυητές οι ίδιοι ως άνω) μόνον και μόνον μέχρι να βγάλουν τον Καλαφατέλη δήμαρχο και μετά «από δω παν κ’ οι άλλοι»;
Δηλαδή, κορόιδευαν και αυτοί την κοινωνία μαζί με τον Καλαφατέλη;